In vitro to proces zapłodnienia pozaustrojowego, który pozwala parom borykającym się z niepłodnością cieszyć się z posiadania potomstwa. Dowiedz się, jak dokładnie przebiega proces zapłodnienia in vitro, jakie są wskazania do jego przeprowadzenia oraz jak każda para powinna przygotować się do zabiegu.

Czym jest in vitro?

Metoda pozaustrojowego zapłodnienia in vitro to połączenie komórki jajowej oraz plemnika w warunkach laboratoryjnych. Otrzymany w ten sposób zarodek umieszcza się w organizmie kobiety. Metoda in vitro umożliwia posiadanie potomstwa parom, u których inne metody leczenia niepłodności nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Zabiegu in vitro można dokonać z użyciem nasienia partnera lub dawcy.

Wskazania do podjęcia leczenia niepłodności metodą in vitro

Jak już wspomnieliśmy, metodę in vitro stosuje się wówczas, gdy inne sposoby leczenia niepłodności okazały się nieskuteczne. Wskazania do zapłodnienia pozaustrojowego to m.in.:

• niepłodność idiopatyczna (niemożliwe jest zdiagnozowanie przyczyn niepłodności),
• endometrioza
• niedrożność jajowodów
• niską jakość nasienia

Przygotowanie do in vitro

Aby wspomóc procedurę zapłodnienia pozaustrojowego, należy do niej przygotować organizm zarówno pod kątem fizycznym jak i psychicznym. Przygotowanie fizyczne wiąże się z odpowiednią dietą, która powinna być bogata w białko, wapń oraz kwas foliowy. Należy również odpowiednio nawadniać organizm pijąc co najmniej 2 litry wody dziennie. Umiarkowana aktywność fizyczna dodatkowo usprawni krążenie co może również pozytywnie wpłynąć na powodzenie procedury.

Komfort psychiczny również jest tu niezwykle istotny. Pozytywne nastawienie i wzajemne wsparcie partnerów jest niezwykle istotne w czasie całej procedury. W miarę możliwości należy unikać sytuacji stresujących i starać się zachować równowagę w funkcjonowaniu.

4 etapy procesu in vitro

Każdy z czterech etapów procedury ma na celu uzyskanie jak najlepszej jakości zarodów, a następnie prawidłowe umieszczenie ich w organizmie kobiety.

Etap 1 – stymulacja owulacji

Głównym celem stymulacji owulacji jest uzyskanie większej niż w cyklu naturalnym liczby dojrzałych komórek jajowych. Zwiększa to szansę na uzyskanie zarodków a tym samym zwiększa całkowite prawdopodobieństwo uzyskania ciąży.

Etap 2 – punkcja (pobranie komórek jajowych)

Punkcja komórek jajowych trwa około 20 minut. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym, dlatego pacjentka na 6 godzin przed planowaną punkcją nie może spożywać posiłków. W czasie, kiedy kobieta poddawana jest zabiegowi punkcji, partner proszony jest o oddanie nasienia. Po kilkugodzinnym pobycie w klinice pacjentka odbywa konsultację lekarską i po wypisaniu może wrócić do domu.

Etap 3 – etap laboratoryjny i transfer zarodków

W warunkach laboratoryjnych zapładnia się dojrzałe komórki jajowe, najczęściej techniką polegającą na bezpośrednim wprowadzeniu plemnika do komórki za pomocą mikro – pipety. Następnie zapłodnione komórki umieszcza się w specjalnej cieplarce i obserwuje ich rozwój.

Transfer – podanie zarodka do jamy macicy wykonuje się pomiędzy drugą a szóstą doba od pobrania komórek jajowych.

Transfer zarodków odbywa się drogą dopochwowa i trwa zwykle około 10-15 minut. Przed zabiegiem pacjentka powinna wypełnić pęcherz, wypijając pół litra wody. Po transferze kobieta dostaje od lekarza zalecenia co do prowadzenia trybu życia.

Etap 4 – badanie BETA hCG

Jedenaście dni po transferze przeprowadza się badanie krwi i określa się poziom BETA hCG. Pozytywny wynik oznacza ciążę, aby ostatecznie ją potwierdzić wykonuje się badanie USG w terminie 7-9 dni po otrzymaniu wyniku.